امروز می خواستم براتون چند تا فیلم خیلی قشنگ در باره سیاهچاله ها و نحوه پیدایش زمین و راهپیمایی فضایی و ..... بزارم که مشکلاتی پیش اومد که منصرف شدم از گذاشتنش .
ولی سعی میکنک که تا دو سه روز آینده این کارو انجامش بدم................. این مقاله هم به نظرم جالبه اگر بخونین حتما یه چیزایی از توش در مییارین(گرچه همتون اینا رو بلدین)...........
هدف از ساخت کاوشگرها حمل دوربینهای تلویزیونی و ابزارهای لازم برای جمع آوری اطلاعات به فضا است. این ابزارها اطلاعات جمع آوری شده را به زمین مخابره میکنند. موشک پرتاب، تنها سرعت اولیه لازم را به کاوشگرهای فضایی میدهد، و این موتورهای خود کاوشگر هستند، که به آنها اجازه تغییر جهت می دهند. انرژی کاوشگرهایی که به اکتشاف بین سیاره ای مشغولند، بوسیله سلولهای خورشیدی تامین میشود، ولی انرژی کاوشگرهایی که در قسمتهای دورتر منظومه شمسی درحال اکتشاف هستند، بوسیله مواد رادیواکتیو تامین میشود. معمولا جهت آنتن های رادیویی بطرف زمین است، تا از یک س. تصاویر و اطلاعات جمع آوری شده را به زمین بفرستند و از سوی دیگر دستورات لازم را از مرکز هدایت زمینی دریافت کنند.
سفینه وایکینگ که در اینجا با مدار پیمایش دیده میشود، اولین فضاپیما بود که با موفقیت در سیاره مریخ فرود آمد.
وظایف مدارپیما کاوشگری که در مدار یک سیاره قرار می گیرد، میتواند آن را از نزدیک مشاهده کند و تصاویری از آن را نیز به زمین بفرستد. این تصاویر سطح کامل سیاره مذکور را با جزئیات به تصویر می کشند. کاوشگرهایی که در مدار سیاره زهره می چرخیدند، برای نفوذ در لایه ابرهای ضخیم و نقشه برداری سطح زیر آنها از رادار استفاده می کردند. کاوشگرها بدلیل سالها ماندن در مدار یک سیاره، می توانند تغییرات سطح سیاره مذکور را ضبط کنند. برای مثال، مدارپیماهای وایکینگ به مدت 4 سال در مدار مریخ باقی ماندند و توانستند طوفانهای غباری در سطح مریخ را با جزئیات ضبط کنند. اگر در یک ماموریت از سفینه فرود استفاده شود، مدارپیما می تواند پیامهای ارسالی سفینه فرود از سطح یک سیاره یا قمر را گرفته و به زمین مخابره کند. پیامها در زمین بوسیله رایانه های مرکز هدایت تجزیه و تحلیل میشوند.
مدار پیمای وایکینگ نشان دادند که نیمه شمالی سیاره مریخ دارای کوههای بیشتری نسبت به نیمه جنوبی است
وظیفه سفینه فرود کاوشگرهای فرود به جمع آوری نمونه های خاکی و سنگی در سطح سیاره می پردازند. دانشمندان نمونه ها را از نظر ساختار شیمیایی مورد تجزیه قرار می دهند تا عناصر تشکیل دهنده آنها را کشف کنند. البته می توان این نمونه ها را به زمین آورد و در اینجا به مطالعه آنها پرداخت. کاوشگرهای وایکینگ که در سال 1976 در سیاره مریخ فرود آمدند، آزمایشگاهای خود ابزار خودکار مجهز کرده بودند. این ابزار خاک را برای یافتن نشانه های حیات آزمایش می کردند.آنها همچنین هوای سیاره مریخ را مورد مطالعه قرار دادند. از دیگر کارهای آنها می توان به فرستادن تصاویر دقیق محلهای فرود در سیاره مریخ به زمین اشاره کرد.
بازویی از سفینه خارج شده و نمونه های سنگی و خاکی را جمع آوری میکند.
این سفینه که به مریخ فرستاده شد، مجهز به بازوهایی برای جمع آوری نمونه های خاکی و سنگی و همچنین رایانه ای برای تجزیه این نمونه ها بود.
زباله های فضایی با پرتاب هر موشک به فضا، مقدار بیشتری زباله در مدار زمین جمع می شود، و این خطر برخورد فضاپیماها به هم را در آینده بیشتر میکند. زباله های فضایی شامل ماهواره های از کار افتاده و اجزاء ماهواره هایی می شود که در فضا متلاشی شده اند. زباله های مدار نزدیک زمین مجددا به جو زمین برمی گردند؛ تکه های کوچکتر می سوزند و تکه های بزرگتر بمانند قسمتهای ایستگاه فضایی اسکای لاب در سال 1979 در زمین فرود می آیند. در فاصله های دورتر از زمین ، زباله ها برای سالها در مدار باقی می مانند بسیاری معتقدند که ماهواره ها در مدار زمین ساکن می توانند تا بیش از یک میلیون سال را در آنجا باقی بمانند. حدود 7000 جرم آسمانی در حال گردش در فضا بوسیله رادارها ردیابی شده اند. از این تعداد تنها کمتر از 400 مورد را ماهواره هایفعال تشکیل می دهند.تکه های زیادی از زباله ها آنقدر کوچکند که قابل ردیابی نیستند، اما همین تکه برای ایجاد خطر به اندازه کافی بزرگ هستند.
تکه های ریز زباله قادرند به فضاپیما آسیب برسانند، یک ذره ممکن است این حفره 4میلی متری را در پنجره شاتل فضایی ایجاد کند.
+ نوشته شده در جمعه 29 تیر1386ساعت 10:50 توسط محمد حسین باقریان | نظرات آرشیو نظرات
مدار ماهواره مسیری است که ماهواره در اطراف یک جسم در فضا دنبال میکند. کشش نیروی جاذبه زمین باعث میشود که ماهواره ها در یک مسیر دایره ای یا بیضی شکل قرار گیرند. یک مدار زمین ساکن مدار ممکن است در ارتفاعات متغیری نسبت به سطح زمین و زوایای مختلفی نسبت به خط استوا قرار داشته باشد. اما در هرصورت ، زمین در مرکز صفحه مدار مذکور واقع میشود و این بخاطر نیروی جاذبه زمین است که همه چیز را به طرف مرکز خود میکشد. بسیاری از ماهواره های مخابراتی در مدار مرتفع زمین مرکز (این مدار به مدار هم زمانی زمینی نیز مشهور است.) قرار دارند. برخی از ماهواره های علمی در مدار کم ارتفاع به فعالیت مشغولند. ماهواره های ردیابی در مدارهای تقریبا دایره ای شکل حرکت میکنند. ماهواره های شناسایی منابع زمینی و برخی از ماهواره های هواشناسی در مدارهای قطبی زمیندرحال گردش هستند.
مداری که ماهواره ها به آن پرتاب میشوند،طبق کار و وظیفه ماهواره انتخاب میشوند.
اغلب ماهواره ها در یک فاصله ثابت به زمین در حال گردش هستند. برخی ماهواره ها در بعضی از قسمتهای مدار به زمین نزدیکتر شده (نزدیکترین نقطه مدار زمین را حضیض میگویند) و در قسمتهای دیگر از زمین دورتر میشوند.(دورترین نقطه از زمین را اوج مینامند.) ماهواره های مخابراتی روسیه که در مناطق دوردست خط استوا قرار دارند، اغلب از این مدار استفاده میکنند. مداری که فاصله های نقاط مختلف آن نسبت به زمین با هم برابر نیستند. ماهواره ه ای که در مدار قطبی قرار دارد توام با حرکت وضعی زمین حرکت میکند و به دو قطب زمین میرسد. در این حالت ماهواره میتواند تقریبا تمام سطح زمین را مشاهده کند. اگر یک نقطه ثابت را در مدار در نظر بگیریم، ماهواره در هر 24 ساعت یکبار و هربار درهمان وقت روز قبل از آن نقطه میگذرد. به این ترتیب میتوانیم عکسهای گرفته شده از آن نقطه خاص را با هم مقایسه کنیم؛ این مدار را مدار همزمان خورشیدی مینامند.
سه ماهواره مخابراتی در ارتفاع 36 هزار کیلومتری روی خط استوا قادرند علایم رادیویی را از نقاط مختلف زمین گرفته و به نقاط دیگر در سطح کره زمین بفرستند.
مدار زمین ساکن
بطور معمول حدود 200 ماهواره فعال در مدار زمین ساکن که مناسبترین مسیر مداری محسوب میشود قرار دارند. در ارتفاع 36 هزار کیلومتری از خط استوا، زمان لازم برای گردش کامل ماهواره به دور زمین درست برابر است با زمان حرکت وضعی زمین – حرکت زمین بدور خود. به همین خاطر ، ماهواره همیشه در یک نقطه ثابت بر فراز خط استوا قرار میگیرد. در صورتی که ماهواره ها از این مدار استفاده کنند، نیازی به حرکت دادن و تنظیم بشقابهای رادیویی با محل استقرار ماهواره ها نیست. استفاده از ماهواره های مخابراتی را نخستین بار آرتور چارلز کلارک، نویسنده داستانهای علمی تخیلی، در سال 1945 یعنی 12 سال قبل از پرتاب اولین ماهواره،اسپوتنیک، پیشنهاد کرده بود.
فیلم مسیر ماهواره جهت دانلود روی عکس کلیک کنید.
برای دیدن فیلم احتیاج به نرم افزار real paayer دارید.
مدار زمین ساکن به ماهواره ها اجازه میدهد علایم خود را به نقاط ثابت مشخصی در زمین مخابره کنند.
مدار زمین ساکن آنچنان مورد استفاده این ماهواره ها قرار میگیرد که محل استقرار و امواج رادیویی آنها را توافقهای بین المللی تعیین میکند. در این مدار، ماهواره ها میتوانند تا فاصله 70 کیلومتری به هم نزدیک شوند. برای جلوگیری از تداخل امواج فرستنده هایشان، این ماهواره ها باید از فرکانس های رادیویی متفاوت استفاده کنند.
مدار کم ارتفاع (لئو)
با استفاده از کمترین انرژی میتوان به این مدار رسید. به همین دلیل است که ماهواره های سنگینتر دسترسی بیشتری به این مدار دارند. شاتل فضایی و ایستگاه فضایی هر دو با حرکت در این مدار – مدار کم ارتفاع – روزانه زمین را چند بار دور میزنند. ایستگاه فضایی میر که در ارتفاع 300 تا 400 کیلومتری از سطح زمین قرار دارد، هر 90 دقیقه یکبار و هرروز 16 بار مدار زمین را دور میزند. از زمین ، حرکت ماهواره ها در مدار کم ارتفاع (لئو) خیلی آهسته به نظر میرسد.
مدارهای غیر عادی
مدار های غیر عادی برخلاف مدارهای دایره ای، از طول بیشتر و عرض کمتری برخوردار هستند. قسمتهایی از این مدار به زمین نزدیک و قسمتهایی نیز از آن دور هستند؛ این امر باعث میشود، ماهواره ها در بعضی از قسمتهای مدار به زمین نزدیک و در دیگرقسمتهای آن از زمین دور میشوند.
برخی از ماهواره های مخابراتی ساخت روسیه از این مدار استفاده میکنند. مداری با زاویه 60 درجه نسبت به خط استوا امکان رسیدن ماهواره ها به نقاط شمالی فدراسیون روسیه را میسر میکند. با وجود این، ماهواره هایی که در مدار غیر عادی قرار دارند مانند ماهواره های مستقر در مدار زمین ساکن حرکت نمیکنند. به این دلیل، آنتنهای زمینی برای برقراری ارتباط دائمی باید مرتبا تغییر جهت دهند- نسبت به محل استقرار ماهواره ها تنظیم شوند. برای پوشش دائمی ، از 2 یا 3 ماهواره با فاصله های مشخص از هم در هر مدار استفاده میشود.
مدارهای زمین ساکن انتقالی
مدارهای زمین ساکن انتقالی مدارهای موقتی هستند که برای انتقال یک ماهواره از مدارهای نزدیک به زمین به مدارهای دور زمین ساکن مورد استفاده قرار میگیرند. ماهواره های مخابراتی ابتدا به مدار کم ارتفاع (لئو) پرتاب میشوند. سپس موتورها یشان روشن شده، نیروی موتورهای مذکور آنها را به مدار زمین ساکن انتقالی میبرد. ماهواره ها پس از رسیدن به دورترین نقطه این مدار تغییر مسیر داده، وارد مدار دایره ای شکل زمین ساکن میشوند. روش دیگر این است که ماهواره ها را ابتدا در مدار زمین ساکن انتقالی قرار دهند و پس از آن به مدار زمین ساکن مناسب هدایت کنند.
+ نوشته شده در سه شنبه 26 تیر1386ساعت 20:17 توسط محمد حسین باقریان | نظرات آرشیو نظرات
ماهواره وسیله سکو مانندی است که در مدار زمین میچرخد و ابزاری را با خود حمل میکند که از آنها برای مخابره اطلاعات و انجام مشاهدات استفاده میکند. برای اینکه ابزار به خوبی کار میکنند، ماهواره باید چیزهای مورد نیاز آنها را به طور کامل فراهم کند. موتور اصلی ماهواره ابتدا آن را در مدار صحیح قرار داده، سپس آن را به جایگاه پیش بینی شده اش هدایت میکند. ماهواره باید ابزار مخابره اطلاعات را در جهت های صحیحی نشانه گیری کند، نیروی خود را خود تامین کند، برای تماس مستمر با مرکز هدایت زمین ، آنتن رادیویی اش را بطرف زمین نشانه گیری کند، اجزاء تشکیل دهنده خود را در دمای مناسب قرار دهد و بالاخره سبک باشد اما در مقابل لرزش و شتاب پرتاب، نیروی مقاومت کافی را داشته باشد. ماهواره هایی که نیازمند نیروی بیشتری هستند از باله های خورشیدی که سطح آنها را سلولهای خورشیدی پوشانده اند استفاده میکنند. برای گرفتن انرژی خورشیدی باله ها را به طرف خورشید نشانه گیری میکنند. سلولهای خورشیدی با تبدیل نور آفتاب به الکتریسیته ، نیروی مورد نیاز ماهواره ها را تامین میکنند. بعضی از ماهواره ها از اجسام استوانه ای شکل چرخانی برخوردارند که سطح آنها را با سلولهای خورشیدی پوشانده اند. یک لایه نازک عایق کاری شده، دمای داخلی ماهواره را در حالت معتدلی نگه میدارد. این درحالی است که طرف رو به خورشید ماهواره خیلی گرم و طرف دیگر ماهواره که درسایه قرار دارد خیلی سرد میشوند. لایه براق عایق کاری شده نور آفتاب را منعکس میکند. علاوه بر موتور اصلی ، ماهواره از یک گروه موشک پیش برنده کوچک نیز برخوردار است که قادرند جهت ماهواره را عوض کنند. هنگامیکه ماهواره در یک مدار مرتفع، مخصوصا مدار زمین مرکز قرار دارد، نمیتوان آن را تعمیر کرد. انتظار میرود یک ماهواره تا سال کار کند، بنابر این تمام قسمتهای آن را قبل از پرتاب آزمایش میکنند.برای بعضی از قسمتها ابزار یدکی درست میکنند.تا در صورت از کار افتادن یک قسمت در مدار،یدکی آن قسمت، جای آنرا پر کند.
اینتل ست 6 این گروه از ماهواره های مخابراتی جزء بزرگترین ماهواره های تجاری فعال محسوب میشوند. آنها در مدار زمین مرکز حرکت میکنند، و نیروی آنها توسط سلولهای خورشیدی تامین میشود.
+ نوشته شده در یکشنبه 24 تیر1386ساعت 9:13 توسط محمد حسین باقریان | نظرات آرشیو نظرات
در این رقابت عمومی نمایندگان سازمان در مجامع عمومی به جستجوی پیشنهاداتی پیرامون ساخت بهترین دستکش برای فضانوردان خواهند پرداخت. فرد یا گرهی که بتواند با استفاده از حداقل امکانات و ضوابط بهترین دستکش را طراحی و تولید کند، مبلغ 200 هزار دلار آمریکا پاداش دریافت خواهد نمود.
این رقابت در موزه هوایی نیو انگلند (فرودگاه بین المللی برادلی) واقع در ایالت كنكتيكوت آمریکا برگزار خواهد شد و بازدید از آن برای عموم آزاد است.
مطابق با حداقل های نیازمندیها، این دستکش ها باید به اندازه ای بزرگ باشند که 95% از مچ یک مرد را بپوشانند. با سایر تجهیزات و سخت افزار های لباس های فضانوردی ناسا هماهنگ باشند. دست در آنها برای انجام هر نوع حرکتی آزاد باشد و در نهایت در مقابل فشار های زیاد مقاوم بوده و به هیچ وجه آسیب پذیر نباشند.
علاوه بر این هر دستکش از پارامتر های مختلفی مانند خمش مچ، ورابری(دور سازی از محور) مچ ، ورين برى(كشش به سوى محور) مچ و خمش هریک از انگشتان و انگشت شست به صورت فردی و گروهی امتیاز دریافت می کند.
در نهایت دستکش ها مجددا تحت فشار قرار می گیرند تا عملکرد مقاومت آنها در فشار های بالا ارزیابی شود.
گروهی که بتواند با طراحی منحصر به فرد و برتر نسبت به دستکش های کنونی سازمان فضایی ناسا، بیشترین امتیاز را دریافت نماید برنده جایزه خواهد بود.
به نقل از اسمان پارس
+ نوشته شده در پنجشنبه 13 اردیبهشت1386ساعت 15:29 توسط محمد حسین باقریان | نظرات آرشیو نظرات
دكتر "بهرام مبشر" دانشمند ايراني و نماينده آژانس فضايي اروپا در ماموريت تلسكوپ فضايي هابل و كاشف دورترين و پرجرم‌ترين كهكشان جهان كه چندي پيش برنده رتبه نخست بيستمين جشنواره بين‌المللي خوارزمي در بخش محققان ايراني مقيم خارج از كشور نيز شده بودند، روز يكشنبه، 6 اسفند ماه 1385 با مديران سازمان فضايي ايران ديدار كردند.
در ابتدا آقاي مهندس طالب‌زاده، رئيس سازمان فضايي ايران ضمن بيان سياستهاي سازمان متبوع خود در زمينه بهره‌برداري صلح‌آميز از فضا و كمك به رشد و توسعه دانش و فناوري فضايي در كشور، اعلام كردند چندي است گروه كاري نجوم در اين سازمان شروع به كار كرده است. ايشان ضمن توجه دادن حضار به تمايل سازمان جهت گسترش فعاليتهاي علمي تحقيقاتي بين‌المللي، حضور انديشمندان ايراني نظير دكتر مبشر را در قلب اين فعاليتها خواستار شدند.
دكتر مبشر در پاسخ ضمن اعلام آمادگي جهت همكاري علمي با اين سازمان، توصيه‌هايي جهت هدايت و راهبري روند رو به رشد فعاليتهاي نجومي و كيهان‌شناسي كشورمان توسط سازمان فضايي ايران ارائه دادند.
ايشان در ادامه ضمن توجه دادن حضار به اشتياق و تمايل باورنكردني ايرانيان به آسمان و نجوم، هدايت و آموزش اين فكر جمعي را وظيفه همه دست‌اندركاران فضايي و نجومي كشور دانستند و خاطرنشان نمودند كه در صورت سرمايه‌گذاري روي اين پتانسيل عظيم شاهد رشد و توسعه خوبي در آينده خواهيم بود.
در خاتمه قرار شد كارگروه نجوم سازمان فضايي ايران با همفكري دكتر مبشر زمينه‌هاي همكاري مشترك را مطالعه نمايند تا در فرصت مقتضي فعاليتهاي تحقيقاتي مشتركي تعريف و به اجرا درآيند.
به نقل از سازمان فضایی ایران
+ نوشته شده در چهارشنبه 12 اردیبهشت1386ساعت 19:29 توسط محمد حسین باقریان | نظرات آرشیو نظرات
یکی از زمین شناسان دانشگاه فلوریدا به تازگی ادعا کرده که الماس های سیاه در گذشته از فضا به زمین آمده اند.
الماسهاي سياه رنگ نادري كه تنها در برخي نقاط جهان يافت مي‌شوند، احتمالا در پي برخورد يك شهاب سنگ بزرگ با زمين در ميلياردها سال قبل، از فضا به زمين منتقل شده اند. اين الماسها كه از آنها با نام "كربونادو" نيز ياد مي‌شود تاكنون تنها در كشور برزيل و نيز جمهوري آفريقاي مركزي شناسايي شده و برخلاف ساير انواع الماسها، هر كدام از اين الماسهاي سياه رنگ از ميليونها كريستال الماس بسيار كوچك تشكيل شده‌اند. از ديگر ويژگي‌هاي غيرعادي اين الماسها، وجود منفذهاي كوچك در سطح آنهاست كه محققان تاكنون توجيه قانع‌كننده اي براي پيدايش اين منافذ پيدا نكرده‌اند. الماسهاي عادي معمولا در عمق ۲۰۰كيلومتري زير زمين شكل مي‌گيرند كه در آن فرايند، عنصر كربن تحت فشار بسيار زياد به الماس تبديل مي‌شود. دانشمندان معتقدند منافذ الماسهاي سياه رنگ احتمالا در اثر تماس آنها با گاز در حين شكل گيري، ايجاد شده‌اند اما در اعماق ۲۰۰كيلومتري زمين هوايي وجود ندارد كه بتواند اين منافذ را در الماسهاي سياه رنگ توليد كرده باشد. به گفته "استفن هاگرتي" زمين شناس دانشگاه بين‌المللي فلوريدا در ميامي آمريكا، وجود منافذ عجيب روي سطح اين الماسها و نيز اين مطلب كه الماسهاي ياد شده نه در معادن عادي و فقط در نقاط خاصي از زمين يافت مي‌شوند، احتمالا نشانه ورود آنها از فضا به كره زمين است.
اين محقق عقيده دارد الماسهاي سياه رنگ احتمالا در پي سقوط يك سنگ آسماني از فضا به زمين منتقل شده‌اند. سنگ آسماني مذكور احتمالا داراي قطري در حدود يك كيلومتر بوده و ميلياردها سال قبل در زماني كه زمين و ماه به شدت توسط شهاب سنگها بمباران مي‌شدند، از فضا به زمين اصابت كرده است. عمر الماسهاي "كربونادو" پيش از اين بين دو تا چهار ميليارد سال تخمين زده شده است. در آن دوران آمريكاي جنوبي و آفريقا به يكديگر متصل بوده‌اند كه دليل كشف شدن الماسهاي ياد شده تنها در دو كشور برزيل و كشور آفريقاي مركزي، همين مطلب است. به گفته "هاگرتي"، ذرات تشكيل‌دهنده اين الماسها احتمالا ميلياردها سال قبل در پي انفجار يك ستاره به صورت گاز در فضا منتشر شده است و اين گازها بعدها به ابرهاي گازي پيوسته‌اند كه منظومه شمسي از آنها شكل گرفته است. با گذر زمان بيشتر اين گازها درون منظومه شمسي فشرده شده و به شكل يك سنگ آسماني درآمده‌اند و آن سنگ آسماني در نهايت به زمين اصابت كرده است. محققان اين دانشگاه به علاوه با استفاده از تجهيزات طيف سنجي ساختار اين الماسهاي سياه رنگ را مورد مطالعه قرار دادند و متوجه شدند ساختار آنها به ميزان زيادي مشابه ساختار بقاياي برخي سنگهاي آسماني است كه در گذشته روي زمين كشف شده‌است.
با سلام خدمت شما دوستان منجم ....
امروز می خواستم براتون چند تا فیلم خیلی قشنگ در باره سیاهچاله ها و نحوه پیدایش زمین و راهپیمایی فضایی و ..... بزارم که مشکلاتی پیش اومد که منصرف شدم از گذاشتنش .
ولی سعی میکنک که تا دو سه روز آینده این کارو انجامش بدم................. این مقاله هم به نظرم جالبه اگر بخونین حتما یه چیزایی از توش در مییارین(گرچه همتون اینا رو بلدین)...........
هدف از ساخت کاوشگرها حمل دوربینهای تلویزیونی و ابزارهای لازم برای جمع آوری اطلاعات به فضا است. این ابزارها اطلاعات جمع آوری شده را به زمین مخابره میکنند. موشک پرتاب، تنها سرعت اولیه لازم را به کاوشگرهای فضایی میدهد، و این موتورهای خود کاوشگر هستند، که به آنها اجازه تغییر جهت می دهند. انرژی کاوشگرهایی که به اکتشاف بین سیاره ای مشغولند، بوسیله سلولهای خورشیدی تامین میشود، ولی انرژی کاوشگرهایی که در قسمتهای دورتر منظومه شمسی درحال اکتشاف هستند، بوسیله مواد رادیواکتیو تامین میشود. معمولا جهت آنتن های رادیویی بطرف زمین است، تا از یک س. تصاویر و اطلاعات جمع آوری شده را به زمین بفرستند و از سوی دیگر دستورات لازم را از مرکز هدایت زمینی دریافت کنند.
سفینه وایکینگ که در اینجا با مدار پیمایش دیده میشود، اولین فضاپیما بود که با موفقیت در سیاره مریخ فرود آمد.
وظایف مدارپیما کاوشگری که در مدار یک سیاره قرار می گیرد، میتواند آن را از نزدیک مشاهده کند و تصاویری از آن را نیز به زمین بفرستد. این تصاویر سطح کامل سیاره مذکور را با جزئیات به تصویر می کشند. کاوشگرهایی که در مدار سیاره زهره می چرخیدند، برای نفوذ در لایه ابرهای ضخیم و نقشه برداری سطح زیر آنها از رادار استفاده می کردند. کاوشگرها بدلیل سالها ماندن در مدار یک سیاره، می توانند تغییرات سطح سیاره مذکور را ضبط کنند. برای مثال، مدارپیماهای وایکینگ به مدت 4 سال در مدار مریخ باقی ماندند و توانستند طوفانهای غباری در سطح مریخ را با جزئیات ضبط کنند. اگر در یک ماموریت از سفینه فرود استفاده شود، مدارپیما می تواند پیامهای ارسالی سفینه فرود از سطح یک سیاره یا قمر را گرفته و به زمین مخابره کند. پیامها در زمین بوسیله رایانه های مرکز هدایت تجزیه و تحلیل میشوند.
مدار پیمای وایکینگ نشان دادند که نیمه شمالی سیاره مریخ دارای کوههای بیشتری نسبت به نیمه جنوبی است
وظیفه سفینه فرود کاوشگرهای فرود به جمع آوری نمونه های خاکی و سنگی در سطح سیاره می پردازند. دانشمندان نمونه ها را از نظر ساختار شیمیایی مورد تجزیه قرار می دهند تا عناصر تشکیل دهنده آنها را کشف کنند. البته می توان این نمونه ها را به زمین آورد و در اینجا به مطالعه آنها پرداخت. کاوشگرهای وایکینگ که در سال 1976 در سیاره مریخ فرود آمدند، آزمایشگاهای خود ابزار خودکار مجهز کرده بودند. این ابزار خاک را برای یافتن نشانه های حیات آزمایش می کردند.آنها همچنین هوای سیاره مریخ را مورد مطالعه قرار دادند. از دیگر کارهای آنها می توان به فرستادن تصاویر دقیق محلهای فرود در سیاره مریخ به زمین اشاره کرد.
بازویی از سفینه خارج شده و نمونه های سنگی و خاکی را جمع آوری میکند.
این سفینه که به مریخ فرستاده شد، مجهز به بازوهایی برای جمع آوری نمونه های خاکی و سنگی و همچنین رایانه ای برای تجزیه این نمونه ها بود.
زباله های فضایی با پرتاب هر موشک به فضا، مقدار بیشتری زباله در مدار زمین جمع می شود، و این خطر برخورد فضاپیماها به هم را در آینده بیشتر میکند. زباله های فضایی شامل ماهواره های از کار افتاده و اجزاء ماهواره هایی می شود که در فضا متلاشی شده اند. زباله های مدار نزدیک زمین مجددا به جو زمین برمی گردند؛ تکه های کوچکتر می سوزند و تکه های بزرگتر بمانند قسمتهای ایستگاه فضایی اسکای لاب در سال 1979 در زمین فرود می آیند. در فاصله های دورتر از زمین ، زباله ها برای سالها در مدار باقی می مانند بسیاری معتقدند که ماهواره ها در مدار زمین ساکن می توانند تا بیش از یک میلیون سال را در آنجا باقی بمانند. حدود 7000 جرم آسمانی در حال گردش در فضا بوسیله رادارها ردیابی شده اند. از این تعداد تنها کمتر از 400 مورد را ماهواره هایفعال تشکیل می دهند.تکه های زیادی از زباله ها آنقدر کوچکند که قابل ردیابی نیستند، اما همین تکه برای ایجاد خطر به اندازه کافی بزرگ هستند.
تکه های ریز زباله قادرند به فضاپیما آسیب برسانند، یک ذره ممکن است این حفره 4میلی متری را در پنجره شاتل فضایی ایجاد کند.
+ نوشته شده در جمعه 29 تیر1386ساعت 10:50 توسط محمد حسین باقریان | نظرات آرشیو نظرات
مدار ماهواره مسیری است که ماهواره در اطراف یک جسم در فضا دنبال میکند. کشش نیروی جاذبه زمین باعث میشود که ماهواره ها در یک مسیر دایره ای یا بیضی شکل قرار گیرند. یک مدار زمین ساکن مدار ممکن است در ارتفاعات متغیری نسبت به سطح زمین و زوایای مختلفی نسبت به خط استوا قرار داشته باشد. اما در هرصورت ، زمین در مرکز صفحه مدار مذکور واقع میشود و این بخاطر نیروی جاذبه زمین است که همه چیز را به طرف مرکز خود میکشد. بسیاری از ماهواره های مخابراتی در مدار مرتفع زمین مرکز (این مدار به مدار هم زمانی زمینی نیز مشهور است.) قرار دارند. برخی از ماهواره های علمی در مدار کم ارتفاع به فعالیت مشغولند. ماهواره های ردیابی در مدارهای تقریبا دایره ای شکل حرکت میکنند. ماهواره های شناسایی منابع زمینی و برخی از ماهواره های هواشناسی در مدارهای قطبی زمیندرحال گردش هستند.
مداری که ماهواره ها به آن پرتاب میشوند،طبق کار و وظیفه ماهواره انتخاب میشوند.
اغلب ماهواره ها در یک فاصله ثابت به زمین در حال گردش هستند. برخی ماهواره ها در بعضی از قسمتهای مدار به زمین نزدیکتر شده (نزدیکترین نقطه مدار زمین را حضیض میگویند) و در قسمتهای دیگر از زمین دورتر میشوند.(دورترین نقطه از زمین را اوج مینامند.) ماهواره های مخابراتی روسیه که در مناطق دوردست خط استوا قرار دارند، اغلب از این مدار استفاده میکنند. مداری که فاصله های نقاط مختلف آن نسبت به زمین با هم برابر نیستند. ماهواره ه ای که در مدار قطبی قرار دارد توام با حرکت وضعی زمین حرکت میکند و به دو قطب زمین میرسد. در این حالت ماهواره میتواند تقریبا تمام سطح زمین را مشاهده کند. اگر یک نقطه ثابت را در مدار در نظر بگیریم، ماهواره در هر 24 ساعت یکبار و هربار درهمان وقت روز قبل از آن نقطه میگذرد. به این ترتیب میتوانیم عکسهای گرفته شده از آن نقطه خاص را با هم مقایسه کنیم؛ این مدار را مدار همزمان خورشیدی مینامند.
سه ماهواره مخابراتی در ارتفاع 36 هزار کیلومتری روی خط استوا قادرند علایم رادیویی را از نقاط مختلف زمین گرفته و به نقاط دیگر در سطح کره زمین بفرستند.
مدار زمین ساکن
بطور معمول حدود 200 ماهواره فعال در مدار زمین ساکن که مناسبترین مسیر مداری محسوب میشود قرار دارند. در ارتفاع 36 هزار کیلومتری از خط استوا، زمان لازم برای گردش کامل ماهواره به دور زمین درست برابر است با زمان حرکت وضعی زمین – حرکت زمین بدور خود. به همین خاطر ، ماهواره همیشه در یک نقطه ثابت بر فراز خط استوا قرار میگیرد. در صورتی که ماهواره ها از این مدار استفاده کنند، نیازی به حرکت دادن و تنظیم بشقابهای رادیویی با محل استقرار ماهواره ها نیست. استفاده از ماهواره های مخابراتی را نخستین بار آرتور چارلز کلارک، نویسنده داستانهای علمی تخیلی، در سال 1945 یعنی 12 سال قبل از پرتاب اولین ماهواره،اسپوتنیک، پیشنهاد کرده بود.
فیلم مسیر ماهواره جهت دانلود روی عکس کلیک کنید.
برای دیدن فیلم احتیاج به نرم افزار real paayer دارید.
مدار زمین ساکن به ماهواره ها اجازه میدهد علایم خود را به نقاط ثابت مشخصی در زمین مخابره کنند.
مدار زمین ساکن آنچنان مورد استفاده این ماهواره ها قرار میگیرد که محل استقرار و امواج رادیویی آنها را توافقهای بین المللی تعیین میکند. در این مدار، ماهواره ها میتوانند تا فاصله 70 کیلومتری به هم نزدیک شوند. برای جلوگیری از تداخل امواج فرستنده هایشان، این ماهواره ها باید از فرکانس های رادیویی متفاوت استفاده کنند.
مدار کم ارتفاع (لئو)
با استفاده از کمترین انرژی میتوان به این مدار رسید. به همین دلیل است که ماهواره های سنگینتر دسترسی بیشتری به این مدار دارند. شاتل فضایی و ایستگاه فضایی هر دو با حرکت در این مدار – مدار کم ارتفاع – روزانه زمین را چند بار دور میزنند. ایستگاه فضایی میر که در ارتفاع 300 تا 400 کیلومتری از سطح زمین قرار دارد، هر 90 دقیقه یکبار و هرروز 16 بار مدار زمین را دور میزند. از زمین ، حرکت ماهواره ها در مدار کم ارتفاع (لئو) خیلی آهسته به نظر میرسد.
مدارهای غیر عادی
مدار های غیر عادی برخلاف مدارهای دایره ای، از طول بیشتر و عرض کمتری برخوردار هستند. قسمتهایی از این مدار به زمین نزدیک و قسمتهایی نیز از آن دور هستند؛ این امر باعث میشود، ماهواره ها در بعضی از قسمتهای مدار به زمین نزدیک و در دیگرقسمتهای آن از زمین دور میشوند.
برخی از ماهواره های مخابراتی ساخت روسیه از این مدار استفاده میکنند. مداری با زاویه 60 درجه نسبت به خط استوا امکان رسیدن ماهواره ها به نقاط شمالی فدراسیون روسیه را میسر میکند. با وجود این، ماهواره هایی که در مدار غیر عادی قرار دارند مانند ماهواره های مستقر در مدار زمین ساکن حرکت نمیکنند. به این دلیل، آنتنهای زمینی برای برقراری ارتباط دائمی باید مرتبا تغییر جهت دهند- نسبت به محل استقرار ماهواره ها تنظیم شوند. برای پوشش دائمی ، از 2 یا 3 ماهواره با فاصله های مشخص از هم در هر مدار استفاده میشود.
مدارهای زمین ساکن انتقالی
مدارهای زمین ساکن انتقالی مدارهای موقتی هستند که برای انتقال یک ماهواره از مدارهای نزدیک به زمین به مدارهای دور زمین ساکن مورد استفاده قرار میگیرند. ماهواره های مخابراتی ابتدا به مدار کم ارتفاع (لئو) پرتاب میشوند. سپس موتورها یشان روشن شده، نیروی موتورهای مذکور آنها را به مدار زمین ساکن انتقالی میبرد. ماهواره ها پس از رسیدن به دورترین نقطه این مدار تغییر مسیر داده، وارد مدار دایره ای شکل زمین ساکن میشوند. روش دیگر این است که ماهواره ها را ابتدا در مدار زمین ساکن انتقالی قرار دهند و پس از آن به مدار زمین ساکن مناسب هدایت کنند.
+ نوشته شده در سه شنبه 26 تیر1386ساعت 20:17 توسط محمد حسین باقریان | نظرات آرشیو نظرات
ماهواره وسیله سکو مانندی است که در مدار زمین میچرخد و ابزاری را با خود حمل میکند که از آنها برای مخابره اطلاعات و انجام مشاهدات استفاده میکند. برای اینکه ابزار به خوبی کار میکنند، ماهواره باید چیزهای مورد نیاز آنها را به طور کامل فراهم کند. موتور اصلی ماهواره ابتدا آن را در مدار صحیح قرار داده، سپس آن را به جایگاه پیش بینی شده اش هدایت میکند. ماهواره باید ابزار مخابره اطلاعات را در جهت های صحیحی نشانه گیری کند، نیروی خود را خود تامین کند، برای تماس مستمر با مرکز هدایت زمین ، آنتن رادیویی اش را بطرف زمین نشانه گیری کند، اجزاء تشکیل دهنده خود را در دمای مناسب قرار دهد و بالاخره سبک باشد اما در مقابل لرزش و شتاب پرتاب، نیروی مقاومت کافی را داشته باشد. ماهواره هایی که نیازمند نیروی بیشتری هستند از باله های خورشیدی که سطح آنها را سلولهای خورشیدی پوشانده اند استفاده میکنند. برای گرفتن انرژی خورشیدی باله ها را به طرف خورشید نشانه گیری میکنند. سلولهای خورشیدی با تبدیل نور آفتاب به الکتریسیته ، نیروی مورد نیاز ماهواره ها را تامین میکنند. بعضی از ماهواره ها از اجسام استوانه ای شکل چرخانی برخوردارند که سطح آنها را با سلولهای خورشیدی پوشانده اند. یک لایه نازک عایق کاری شده
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
تفریحی برای هم
کلاسی ها و آدرس
masoot.LXB.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: